داد می زند. صدایش مثل یا کریم درون خودش بم می نشیند. دلم را به سویش نشانه می گیرم و عصای فلزی اش را نگاه می کنم. کفش هایش واکس نخورده اند، از بس که روی آسفالت کشیده شده اند. کفشهای مردانه ای که زیره های ضخیمی دارند ، ساییده شده است. نشنیده بودم که موهایشان می ریزد. اما زیر چشم هایشان کبود شده بود. اطلاعی ندارم اما هر کسی می داند که بیماری خونی عوارض کبودی دارد. درد برای زندگی کردن بود. یک زندگی بی مرز. چیزی که آرزوی تمامی بشریت است. آرزوی معلولان جسمی. آرزوی زنان وسواسی. آرزوی مردان عقیم. آرزوی ویلچر نشینان و حتی آرزوی کسانی که خونشان بند نمی آید تا چشمشان کبود نشود. تنها دل دادن کافی نبود. درد  به داروخانه منتهی می شود که درمانش گزاف بود. درست که درمان به دارو ارتباط دارد اما اثر موجودش را تنها از ماورایی می گیرد که دل ها به هنگام لرزش دم خانه اش صف می کشند. و دل را به سوی او نشانه رفته بودم؛ دل کافی نبود، برای برداشتن مرز ها به ایمان نیاز بود. ایمان برای سرطانی ها و اکنون ایمان برای هموفیلی ها. با گذشتن از تک اسکناس آبی مانده کیفتان دلی را برای درمان و ایمانی را به سمت آسمان نزدیک کنید.

همه با هم در حمایت از بیماران هموفیلی مشارکت کنیم

شماره حساب جاری جهت کمک های مردمی به بیماران هموفیلی

بانک ملی شعبه مرکزی تبریز0106687285006

آدرس:دفتر کانون استان تبریز-خیابان حافظ -روبروی ناحیه مقاومت بسیج استگاه

کانون (شیر خوارگاه سابق) ساختمان هلال احمر

 

تلفکس:04115424080

تلفن:04115420040

اینم ادرس اینترنتی کانون هموفیلی تبریز اطلاعات بیشتر می تونین از اینجا کسب کنین خیلی مفیده         

:E-Az-Hemophilia.blogfa.com

+ با تشکر از هفته نامه ساقی و روزنامه سرخاب و مهدی گل آرا و احسان و بانو و همه اونایی که دل هایشان به اسکناس هایشان وابسته نیست